Moeder, Lotto madam en TV-gezicht Sophie Dewaele: "Ik leerde genieten als moeder"
"Ik zou nooit van mezelf zeggen: 'Ik ben een droom van een moeder.'
Ik probeer het wel te zijn. Maar niemand is perfect. Als je je best
maar doet. Dat is het belangrijkste." Sophie Dewaele van de zender
VIJFtv werd in 2002 voor de eerste keer moeder. Ze kreeg toen niet
één, maar 2 baby's. Wablieft praatte met haar over werk, kinderen en
vakantie.
Plots was daar een tweeling voor Sophie Dewaele. Haar leven geraakte
overhoop. Ze beleefde grote momenten. Maar ze had ook verdriet en
pijn. Ze had er plots een job bij. Daarover schreef Sophie het boek
'Alles in het dubbel, verdrinken in het moederschap'. "Ik had het
niet gemakkelijk na de bevalling. Maar daar schaam ik me niet voor",
zegt ze. Dit jaar kwam haar 2de boek uit: 'Droom van een moeder,
tussen kleuters en carrière'. Fran en Simon zijn ondertussen flinke
kleuters. En Sophie geniet nu volop van haar tweeling.
Wablieft: Waar ben je de laatste weken mee bezig?
Sophie Dewaele: Ik ben nu een vast gezicht bij VIJFtv. Daar ben ik fier op.
De zender geeft mij mooie kansen. In het najaar kom ik met een nieuw
programma op TV. Ik mag er eigenlijk nog niks over zeggen. Maar je
zal mij dan vaak zien. Het programma wordt heel leuk. Maar je kan er
ook wat van leren. Begint de zomer? Dan begint voor veel mensen de
vakantie. Voor mij begint dan vaak het maken van een nieuw
programma.
Neem je dan geen vakantie?
Sophie Dewaele: Ik ga wel nog een week naar de kust. Dat doe ik elk jaar. We gaan net
over de grens naar het kleine plaatsje Bray- Dunes in Frankrijk. De
tijd bleef er stilstaan. Er staan geen hoge gebouwen. Op de dijk kan
je gefrituurde appeltjes kopen. Er is enkel een winkeltje met wat
strandballen en schepjes. Meer moet dat niet zijn. De kinderen willen
zand en strand. Mijn man en ik willen rust. 's Avonds kijken we in
ons appartement naar het ondergaan van de zon. Dat is puur genieten.
Je trok door heel Vlaanderen voor het programma 'Vlaanderen
Vakantieland'. Wat is voor jou de mooiste streek van Vlaanderen?
Sophie Dewaele: De mooiste streek is voor mij Klein-Brabant. Daar woon ik zelf. Ik
voel mij hier thuis. Iedereen kan zien dat het hier mooi is. De
Zwalmstreek vind ik ook heel mooi. Een andere mooie ontdekking was de
Voerstreek. Je kan daar prachtig wandelen. Ze koken er nog heerlijk
zoals vroeger. Vlamingen onderschatten hun eigen streek een beetje.
Je ziet de schoonheid bij je deur soms niet.
Wat is je meest geliefde vakantieland?
Sophie Dewaele: Ik hou heel veel van Italië. Ik was als student 6 maanden in Firenze.
Die stad maakte veel indruk op me. Ik hou van het land, de warme
mensen en de taal. Ik krijg er niet genoeg van. Ik kan eindeloos
terugkeren naar Firenze.
We zagen je pas op VIJFtv in het programma 'Hello Goodbye Zaventem'.
Sophie Dewaele: Je volgde er mensen bij het vertrek of de aankomst op de luchthaven.
Hoe was het om dat programma te maken?
Dat was één van mijn beste ervaringen. Om 6 uur in de ochtend
vertrokken we naar de luchthaven. De reporters zochten mensen om deel
te nemen aan het programma. Ze letten op de taal van het lichaam,
gevoelens, mensen met bloemen. Er was niks voorbereid. Dat maakte het
spannend. De interviews waren een uitdaging. Ik moest meteen de
juiste vragen stellen. Er was geen kans om het opnieuw te doen.
Je deed de inleidingen voor 'Nanny 911'. Dat is een programma over
problemen bij opvoeden. Vond je dat boeiend?
Sophie Dewaele: Ja, ik leerde hoe je zeker niet moet opvoeden. Soms zie je heel
duidelijk waar het fout loopt. Door programma's als 'Nanny 911' kan
er beter over opvoeden gesproken worden. Vroeger zwegen mensen
daarover. Ze vertelden niet over problemen met de kinderen. Dat is nu
veranderd. Daarom hebben die programma's waarde. Soms lijken
problemen wel op een week opgelost. Die indruk krijg je toch van zo
een programma. Maar dat is niet zo. Opvoeden houdt nooit op. Het gaat
met vallen en opstaan. Dat is de luxe van opvoeden. Je kan elke dag
zeggen: 'En nu ga ik het goed doen'. Je begint elke dag met een
schone lei.
Je bent moeder en je werkt voor TV. Gaat dat niet moeilijk samen?
Sophie Dewaele: Ik denk het niet. Moeders met een gewone job hebben het misschien nog
iets moeilijker. Die zitten vast aan de uren op kantoor. Maar alle
werkende moeders hebben dezelfde problemen. We moeten allemaal goed
plannen. Mama's kunnen elkaar helpen. Je kan om beurten de kinderen
ophalen. Ik spreek vaak dingen af met andere moeders uit school. Dat
werkt goed.
Moeten moderne moeders meer kiezen dan vroeger?
Sophie Dewaele: Ja. Vroeger stopten vrouwen met werken als er kinderen kwamen. Dat is
nu veel minder. Veel mama's moeten werken om genoeg geld te
verdienen. Die hebben niet te kiezen. Maar we willen ook meer luxe.
Dan moet je wel met 2 gaan werken. Moeders met een loopbaan willen
ook goede moeders zijn. Dat wil ik ook. Je voelt je dan soms
schuldig. Want je kan niet genoeg bij je kinderen zijn. Er wordt ook
veel verwacht van moeders. We moeten de perfecte echtgenote en de
perfecte moeder zijn. We moeten een boeiende loopbaan hebben en
boeiende hobby's. Dat gaat natuurlijk nooit. Supermama's bestaan
niet. Ze zijn niet perfect. Maar ze doen hun best.
Je nieuwe boek 'Droom van een moeder' ligt in de winkel. Hoe ziet een
droom van een moeder eruit?
Sophie Dewaele: Ik zal nooit zeggen: 'Ik ben een droom van een moeder'. Ik probeer
het wel te zijn. Maar niemand is perfect. Naast opvoeding is liefde
voor een kind heel belangrijk. Een kind heeft ook grenzen nodig. Dan
voelt een kind zich pas zeker. Mag een kind alles? Dan wordt het
onzeker. Liefde geven is je kind niet alles laten doen. Je kan je
kind tonen dat je ervan houdt door grenzen te stellen. Meer moet een
kind niet hebben.
Wat vinden mensen van je nieuwe boek?
Sophie Dewaele: Ze vinden het goed. Veel lezers vragen al naar een derde boek.
Misschien komt het er. Maar ik wil eerst nog even wachten. Veel
mensen herkennen zichzelf in het boek. Ze vinden het ook grappig. Dat
was mijn bedoeling. Het beste kwam van een man. Hij las het in één
keer uit. Ik heb hevige fans. Ik raakte duidelijk een gevoelige
snaar.
Vrouwen voelen zich door het boek erkend voor wat ze doen. Ik
beschreef mijn leven. Maar tegelijk beschreef ik het leven van heel
veel vrouwen. Zo zie je maar. Het is overal hetzelfde. Gooit je kind
zich op de grond in de supermarkt? Maak je geen zorgen. We kennen het
allemaal.
Je was heel open in je eerste boek. Dat verraste veel mensen. Je
vertelde hoe moeilijk de eerste jaren met je tweeling waren. Waarom
schamen mensen zich wanneer het niet goed gaat?
Sophie Dewaele: Dat is jammer, hé. We moeten steeds harder ons best doen in het
leven. Draai je in die mallemolen soms niet helemaal mee? Dan durf je
dat niet zeggen. Want dat lijkt niet normaal. Maar het is wel
normaal.
Wat was de grootste les die je leerde?
Sophie Dewaele: Ik leerde dingen hun juiste plaats geven. En ik leerde genieten als
moeder. Ik kon mij vroeger opwinden over lawaai van de kinderen. 'Ze
zullen wel stoppen', denk ik nu. Lopen er dingen mis? Maak ze niet
groter dan ze zijn. Gaan er dingen goed? Geniet ervan. Want het gaat
allemaal snel voorbij. Doe alles zo goed mogelijk.
De eerste jaren met de tweeling waren zwaar. Het was hard werken.
Maar een paar jaar later dacht ik: 'Ik ben eigenlijk wel blij met een
tweeling'. Ik zag de fijne kanten van een tweeling. Ik noem mij nu
een bevoorrechte mama.
Sophie Dewaele
Geboren: 3 december 1973
Komt uit: Ieper
Kinderen: de tweeling Fran en Simon (5 jaar)
Bekend van:
- VIJFtv: onder meer de programma's 'De afvallers', 'De brandkast',
'Hello
Goodbye Zaventem'.
- Twee boeken: 'Alles in het dubbel' (2005), 'Droom van een moeder'
(2007).
- Ze schreef stukjes voor de bladen 'Libelle' en 'Steps Magazine'.
Studies: filosofie
Interesses: lezen, schrijven, figuurtrainen, reizen
Karakter: "Ik ben een zonnekind, onstuimig en spontaan. Maar tegelijk
ben ik ook teruggetrokken, voorzichtig en een denker."
Wat maakt Sophie gelukkig? "Mijn 2 kinderen. Ze zijn mijn opperste
geluk. Maar ik kan soms ook geluk voelen ergens op een terras. Het is
bewolkt. Plots voel ik de warmte van de zon. Daar kan ik van
genieten. Dat is ook geluk."
(Wablieft - 2007)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten